World trip, day 1!

14-10-2016, vrijdag

Het is eindelijk zo ver! Na maanden voorbereiden, plannen, uitzoeken en regelen zit ik nu in het vliegtuig naar Moskou! Het voelt nog steeds wat onwerkelijk. Door steeds weer afscheid te nemen van mensen werd het besef steeds groter. Ook het afscheid op Schiphol, waarbij mijn moeder, oma, Suzanne en Sara aanwezig waren, hielpen in het besef. Het was zo fijn om door deze lieve mensen naar Schiphol te worden gebracht. Ik ben blij dat ik zulke lieve mensen om mij heen heb. Een warme familie die mij steunt in mijn plannen en die er vertrouwen in hebben dat ik dit kan. Dat sterkt mij!
Na een lekkere (grote!) kop thee en een nog grotere muffin was daar het moment van afscheid. Een paar dikke knuffels, kussen, lieve woorden en wat tranen volgen voordat ik me omdraai en richting de gate loop. Ik draai me nog regelmatig om om te zwaaien. Ineens maakt mijn familie grootse gebaren. Ik stop en neem even de tijd om te kijken wat ze bedoelen. Ga ik de verkeerde kant op? Gebaren zij dit nu echt?! Ik kijk nog eens naar het bordje en begin aan mezelf te twijfelen.. er staat toch dat ik naar rechts moet?! Ik loop nog even terug naar mijn familie. Je moet naar links zeggen ze! Haha typisch gevalletje van de bordjes niet goed lezen. Het begint al goed! Nog een flink aantal keer zwaaien we naar elkaar waarna ik de douane bereik. Familie uit het zicht en wereldreis in het vooruitzicht. Vanaf nu ben ik op mezelf aangewezen! Ik kan dit!
Bij de douane heb ik wel drie bakken nodig om mijn spullen in te leggen; een met m’n jas, een voor de laptop en andere elektronica en nog een voor de tas. Of ik ook nog even mijn vest uit wou doen en m’n sjaal af wou doen. Tuurlijk! Super sexy met die sport BH die boven mijn topje uit komt 😛 Doordat alles nogal nauwkeurig in mijn tas was gestopt, en nu weer overhoop was gehaald, duurde het even om alles weer te herorganiseren.
Ondertussen was ik aangesproken door een Nederlands meisje dat haar vriend ging bezoeken in Dublin. Zij had haar portemonnee in de auto laten liggen en moest de keuze maken om deze te halen of haar vlucht te missen. (geen moeilijke keuze natuurlijk!) ze vroeg me of ik contant geld bij me had en haar wat kon lenen. Ze kon ter plekke geld overmaken mijn bankrekening. Op goed geluk maar ingestemd. Soms moet je ook wat vertrouwen hebben in de mensheid!
Voordat ik bij de gate kon komen moest ik nog even door een super high-tech paspoort scan. Dit duurde iets langer dan gebruikelijk, gezien je het paspoort uit het hoesje moet halen (ik probeerde het drie keer met hoesje) en je in de camera moet kijken zonder bril (staat links onder aangegeven, terwijl je rechts boven in de camera moet kijken!) Enfin, douane in orde, Josine gedag gezegd en op naar de gate! Onderweg nog even een filmpje gemaakt voor Chantal en Sebastiaan (super ongemakkelijk in een drukke ruimte!) het toilet opgezocht, met veel mensen geappt en kennis gemaakt met een Nederlandse man die op dezelfde vlucht zat als ik.
Toen boarden en de lucht in. Dat moment, dat de motoren aan gaan en je in je stoel wordt gedrukt, hielp ook om te beseffen dat dit nu gebeurt. Ik ben onderweg naar Moskou. Ik ben begonnen aan mijn lange solo-reis om de wereld. Ik ga vanaf nu alleen nog maar avonturen meemaken in het buitenland. Weg uit Nederland, weg van mijn familie. Helemaal alleen en met de mensen die ik tegenkom. Wat een vreemde gedachte, wat een vreemd gevoel! Ga ik het wel leuk vinden? Zo lang, zonder vaste verblijfsplek of vaste structuur? Die gedachte gaat regelmatig door me heen. Zal het wel zo leuk zijn als ik hoop dat het wordt? Ik vertel mezelf opnieuw dat alles goed gaat komen en dat het geweldig gaat worden. Het is doodeng! Zo alleen in de grote wereld, maar ik ga het wel doen! Ik ga eindelijk op wereldreis 😀 !